جنگ یا عملیات پارتیزانی چه نوع جنگی است و چرا به این نام مشهور است!

جنگ یا عملیات پارتیزانی چه نوع جنگی است و چرا به این نام مشهور است

در این مقاله به تحلیل برخی تجهیزات که متناسب با ساختارهای نوین در نبردهای گسترده طراحی شده اند خواهیم پرداخت .

نکته ای که در جنگ همیشه مطرح است نحوه رویارویی با دشمن در زمان اجرای حملات آفندیست . به دلیل آنکه در نبردهای امروزی سرعت رسیدن به صحنه نبرد ، پاسخگویی چند لایه به تهدیدات ، زمین یا میدان درگیری (کوهستانی جنگلی و بیابانی و ...) ، واکنش به موقع و دستیابی به اهداف در زمان لازم شرط بقا در صحنه نبرد و موفقیت آن است ، لذا باید ابزارهایی متناسب با جنگ امروزی طراحی شوند که بتوان با تکیه بر آنها در سطوح مختلف تقابل با دشمن از کمیت و کیفیت جوابگو بهره مند بود . گذشته از سطوح زرهی سنگین که جایگاه ویژه ای در نبرد زمینی دارند و بدون آنها جنگ امری بس دشوار است ، چابک سازی نیروی زمینی ، موتوریزه و جابجایی سریع آن در میدان نبرد موضوعی بسیار مهم است .

یکی از قدیمیترین تکنیک های موثر جنگی در تاریخ که ایرانیان آنرا پایه گذاری نموده اند جنگ پارتیزانی ست .

پارتیزان نامی است که اولین بار پس از شکست لشکر 42 هزار نفره کراسوس توسط رومیان به سربازان پارتی داده شد . لشکر کراسوس متشکل از 35 هزار لژیونر رومی 4 هزار سواره نظام و 4 هزار سرباز پیاده بود که توسط سپاه کوچک 10 هزار نفری سورنا ، با ترکیب 9 هزار سوار تیرانداز و هزار سواره نظام گریوپنور (کاتافراکت به زبان یونانی) شکست سختی متحمل گردید و خود کراسوس نیز کشته شد .

استفاده خلاقانه از سوار تیرانداز ، حمله به قلب دشمن و سپس فرار و کشاندن دشمن به موقعیت های ناشناش همچنین توانایی فوقالعاده ویژه سواران تیرانداز اشکانی در تیراندازی به عقب حین فرار از دشمن ، ساخت سلاح های سبک ، عدم استفاده از زره و سپر های سنگین برای افزایش چابکی ، استفاده از زوبین ها و کمانهای جدید و شمشیر هایی که شکسته نمیشدند و مقداری آب به همراه داشتن تا جنگ را به حدی طولانی کنند که دشمن از پا بیفتد این تمهیدات به همراه اراده هایی پولادین که مرگ در راه حفظ وطن را بر حقارت شکست ترجیح دادند سبب شد تا در برابر سپاهی انبوه و مجهز به زره های مستحکم و سپرهای سنگین و بزرگ موفق شده و به دشمن رومی 20 هزار کشته ، 10 هزار اسیر و تعداد زیادی زخمی تحمیل نمایند .

شیوه درگیری نامتقارن پارتیزانی سبب تحول عظیم در شکل جنگ ها و مسیر تاریخی آن گردید . سبک درگیری های پارتیزانی در مقاطع مختلفی از تاریخ بشر سبب شد تا سپاهیان کوچک با تجهیزات نابرابر از پس ارتشهای بزرگ و منظم بر آیند و تعاریف نیروهای پیاده و سواره نظام نیز تغییر کند ، این روش جنگ در دوران معاصر نیز همچنان طرفداران و نظریه پردازان بسیاری دارد که بر استفاده از آن تاکید میورزند و در دوران دفاع مقدس نیز فواید بسیاری از آن حاصل شد .

در سالهای گذشته تا به امروز شاهد تجهیزات و تسلیحاتی در نمایش ها و رژه های نظامی ایران هستیم که گویای آنست که این تفکر جنگ پارتیزانی همچنان زنده و پویا به مسیر تحول و نوآوری های خویش ادامه میدهد . خودروهای رمل نورد ، موشک انداز ، تجهیزات موتوری سبک و انبوه ، تیربارهای نواخت بالا ، تفنگ های ضد زره و دور زن همگی از این جمله اند .

در حین رویارویی با ارتش منظمی که از پشتیبانی هوایی کافی بهره مند بوده و قادراست از فواصل بسیار دور حرکت تجهیزات خودرویی بر روی زمین را ردگیری نماید نیاز است تا استراتژی مقابله با آن نیز تغییر یابد . حملات هوایی بر ضد تجهیزات متحرک خودرویی و زرهی زمانی موثر است که این اهداف ابتدا از فواصل دور قابل روئیت باشند و همچنین از حجم و سطح مقطع کافی (مادون قرمز و یا راداری) برای رهگیری بهره مند باشند . در غیر این صورت حملات هوایی دشمن به اجبار باید از فواصل نزدیک تر صورت گرفته و بر استفاده از تسلیحات توپی و شلیک نزدیک موشک متمرکز گردد .

چرا که استفاده از بمب ها و موشک های دورپرتاب بر علیه اهداف متحرکی که فراوان و کوچکند موثر نیست و حتی ممکن است زمانی که موشک (کروز) به محل هدف میرسد ، دیگر نیرویی در آنجا موجود نباشد یا به محل دقیق تجمع نیروها اصابت نکند و گرفتار اهداف کاذب شود . از طرفی میتوان راه حل استفاده از بمب های خوشه ای را نیز بر علیه چنین حجم از نیروهای موتوری متصور بود که در این صورت نیز بدلیل گستردگی و پخش بودن نیروها در پهنه میدان نبرد میزان خسارت تحمیل شده نسبت به زمانی که نیروها توسط خودروهای نظامی و زره پوشهای بزرگ حمل میشوند بسیار کاهش یابد و لیکن با استفاده از تجهیزات دفاع هوایی متحرک که مقابل نیروی هوایی دشمن قرار میگیرد ، میتوان این مشکل را نیز تا حد لازم مرتفع نمود .

این تصویر برگرفته شده از رژه نیروهای مسلح است که به خوبی بیانگر زنده بودن تفکر سوارتیرانداز پارتی در روزگار نبرد تکنولوجیکال امروز میباشد . در کیسه مقابل موتور وسایل ضروری خدمه و چادر استتاری قرار دارد ، بر دوش نفر عقب سلاح آرپیجی دیده میشود که در حین حرکت به سمت زره پوشهای دشمن پس از شلیک آن ، راننده موتور اقدام به گریز از مهلکه میکند و در حین فرار خدمه دوم با استفاده از تیربار جی 3 قادر از تا تعقیب دشمن را پوشش داده و آتش مناسبی بر روی هدف پیاده کند . این حرکت بصورت پینگ پونگی چندین بار قابل اجراست و هر بار خدمه این موتورها میتوانند با مسلح نمودن دوباره خود به صحنه نبرد باز گردند . تصور حمله همزمان صدها خودروی اینچنینی چگونه میتواند باشد ؟ خصوصا که نیروهای مسلح جان بر کف جمهوری اسلامی ایران از رویارویی و شهادت در نبرد مستقیم هیچ هراسی ندارد و آنرا افتخار خود میدانند ! . میتوان راه های مقابله بسیاری برای این روشها شناسایی کرد و آسیب های فراوانی برای این نوع درگیری بر شمرد ، اما روش های مقابله و حل این آسیب ها به سطحی فراتر طرح کنونی باز میگردد ، اموری نزدیک پشتیبانی نزدیک هوایی و پدافندی ، داشتن زرهی مناسب در کنار نیروهای پارتیزانی چابک که به تغییر اولویت های میدان نبرد بی انجامد .